Ξέρω ότι έχω πιάσει πάτο όταν αρχίζω να παίζω λόττο
και κάθε Πέμπτη πρωί δεν κρατιέμαι να δω αν έχω κερδίσει
μου συνέβαινε και στην προηγούμενή μου δουλειά, αλλά με ξυστό
ένεκα λιγότερα τα φράγκα
η γιαγιά μου έλεγε: «απ’ τη δουλειά σου να περιμένεις τα προς το ζήν, από πουθενά αλλού»
την τύφλα της δεν ήξερε – δεν είχαν βγει ακόμη, βλέπεις τα διακοποδάνεια
πριν από εφτά χρόνια, ένας ούριος (προφανώς, από τα ούρα) άνεμος
μέβγαλε απ’ τη μια κρίση ζωής
για να με ρίξει, καταπώς φάνηκε, στην άλλη
Εξαιρετικά ή κατ' εξαίρεσιν 
16 Δεκεμβρίου, 2011 at 11:48
…άνεμοι Ferien…
16 Δεκεμβρίου, 2011 at 11:53
Σα δε θέλει να φυσήξει μοναχός του, τον κάνουμε να φυσήξει εμείς. Και ΔΕΝ γκρινιάζουμε.
Επίτροπε, έχεις κάνει ρεκόρ εμφανίσεων, τι τρέχει;
16 Δεκεμβρίου, 2011 at 12:01
Δεν γκρινιάζει, μην τον αποπαίρνεις! Αναπολεί και αναρωτιέται…
16 Δεκεμβρίου, 2011 at 12:26
Vissi d’arte, vissi d’amore,
non feci mai male ad anima viva!
Con man furtiva
quante miserie conobbi aiutai.
Sempre con fè sincera
la mia preghiera
ai santi tabernacoli salì.
Sempre con fè sincera
diedi fiori agl’altar.
Nell’ora del dolore
perchè, perchè, Signore,
perchè me ne rimuneri così?
Diedi gioielli della Madonna al manto,
e diedi il canto agli astri, al ciel,
che ne ridean più belli.
Nell’ora del dolor
perchè, perchè, Signor,
ah, perchè me ne rimuneri così?
16 Δεκεμβρίου, 2011 at 17:01
Αυτό δεν είναι ποστ, αυτό είναι μάζωξη του Κολλεγίου των Επιτρόπων…
@ Γκριφόν: ποιός γκρινιάζει; Διαπιστώνω, με νηφάλιο ύφος και τάσεις αυτοκριτικής. (σα δε ντρέπεσαι, να με βάζεις δεξιά βίδεα στο βλογ – τι θα ακολουθήσει; Μούσχουρη;)
@ Επίτροπε: ω τι τιμή. Πόσο με καταλαβαίνεις – την Τόσκα θα την ξαναδώ ζωντανά σε μια βδομάδα 🙂 και Ferrien θα πάω την αμέσως επόμενη μέρα (αν δεν ανακληθεί η άδεια δλδ)!