Henri de Toulouse-Lautrec, La clownesse assise
Διαβάζω στην «Ε» της περασμένης Παρασκευής ότι καλλιτέχνες πρόκειται να δικασθούν ενώπιον του Πλημμελειοδικείου Αθηνών επειδή συμμετείχαν σε παράσταση με τίτλο «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος».
Φυσικά, κανείς από τους καταγγέλοντες – εισαγγελείς δεν παρακολούθησε την παράσταση, άλλως θα ήξεραν ότι «Ηρωάς της δεν ήταν ο Θεάνθρωπος, όπως νόμιζαν, αλλά ένας «πειραγμένος» νεαρός που του τη «σβούρηξε» ότι είναι ο Χριστός και στο τέλος προέκυψε Βούδας.» (Σσ: Πότε Βούδας, πότε Κούδας, κτλ…)
Η μήνυση, σύμφωνα με την καλή εφημερίδα, έγραφε:
«Είναι εξοργιστικό στη χώρα μας να εμπαίζετε (sic) το ιερότατο πρόσωπο του Χριστού μας από τυχάρπαστους, ασήμαντους εμπαθείς «καλλιτέχνες». Και θα ήταν ακόμα πιο απαράδεκτο να μείνουν ατιμώρητοι. Για τον λόγο αυτό ζητούμε την ανώτατη ποινή για παραδειγματική τιμωρία, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον ανάλογα περιστατικά».
Η κατηγορία; Παράβαση του άρθρου 199 του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή:
Καθύβριση θρησκευμάτων
Οποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Εντελώς τυχαία και χωρίς να γνωρίζω τη συγκεκριμένη υπόθεση, χρησιμοποίησα το άρθρο αυτό σε προηγούμενο ποστ ως παράδειγμα νόμου που «αναφέρεται σε ηθικές αρχές περασμένων εποχών».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τέχνη διώκεται στη χώρα μας ή αλλού (ενδεικτικά εδώ, εδώ και εδώ) – επιπλέον, το άρθρο της «Ε» λέει ό,τι πρέπει να ειπωθεί για την υποκρισία των μηνυτών, των εισαγγελέων, των τάχαμου θεοσεβούμενων θεούσων με το ένα φρύδι και το μουστάκι του Κολοκοτρώνη.
Εγώ θα’θελα να πω, με απλά λόγια, την άποψή μου για το ανωτέρω τερατούργημα άρθρου – που είναι απαράδεκτο να ισχύει σε μια δημοκρατική κοινωνία όπως (;) η Ελληνική. Άρχομαι λέγων:
-
Τι πάει να πει: «κακόβουλα»; Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται εννιά φορές στον Ποινικό Κώδικα – συνήθως σε θρησκευτικό περικείμενο (αρ. 198 κακόβουλη βλασφημία, αρ. 199 καθύβριση θρησκευμάτων, αρ. 200, διατάραξη θρησκευτικών συναθροίσεων, αρ. 365 προσβολή της μνήμης του νεκρού). Αν κακόβουλα θα πει «δόλια» δεν χρειάζεται καν να ειπωθεί – είναι το συνήθως συμβαίνον; Επίσης, πως αποδεικνύεται η κακοβουλία; Τι συμβαίνει αν δε γνωρίζω το τυπικό ή το δογματικό της θρησκείας που υποτίθεται ότι καθυβρίζω; Είμαι υποχρεωμένος να γνωρίζω;
-
Τι πάει να πει: «Καθυβρίζει» Ποια η διαφορά του «καθυβρίζω με οποιοδήποτε τρόπο» του άρθρου αυτού από το «προσβάλλω με λόγο ή με έργο» του άρθρου 361 (κοινή εξύβριση); Τι σημαίνει «με οποιοδήποτε τρόπο»; Το βήξιμο κατά τη διάρκεια κηρύγματος πιάνεται; Το πέρδεσθαι; Η άρνηση του σταυροκοπήματος; Η μεταβολή και επίδειξη των οπισθίων; Η αοριστία είναι ο εχθρός του δικαίου – σε ένα κράτος δικαίου, τουλάχιστον.
-
Γιατί η «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία» προνομιακά αναφέρεται ονομαστικά; Γιατί αντιπαρατίθεται με «άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα;». Πιο ουδέτερο δε θα’ταν ένα απλό «κάθε θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα»; Επίσης, γιατί δημιουργείται η εντύπωση ότι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι θρησκεία; Εκκλησία είναι!
-
Φυλάκιση μέχρι δύο ετών σημαίνει φυλάκιση από 10 μέρες μέχρι 2 χρόνια. Συγκριτικά, προς τέρψιν των μη νομομαθών, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας τιμωρείται με ποινή από 3 μήνες μέχρι 5 χρόνια και η σωματική βλάβη από αμέλεια από 10 μέρες μέχρι 3 χρόνια. Κοντά πέφτουν…
Ρωτώ για να μαθαίνω…
Η άποψή μου, με δύο λόγια:
-
το άρθρο 199 ΠΚ συντάχθηκε από παπάδες για παπάδες – η αναφορά σε άλλες θρησκείες είναι φύλλο συκής. Οι συντηρητικοί συντάκτες της ποινικής μας νομοθεσίας το ανέχθηκαν και οι χειραγωγούμενοι πολιτικοί απλά το ψήφισαν
-
αν η «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία» (όπως και ο κάθε ναός, ενορία κτλ) είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, η εφαρμογή της απλής εξύβρισης (10 μέρες – 1 χρόνο) αρκεί και με το παραπάνω αν κάποιος τους προσβάλει!
-
Οι λατρευόμενες από την «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία» οντότητες – αν όντως υπάρχουν – δε νομίζω να προσβάλλονται ή να έχουν ανάγκη τους νόμους τους μίζερου Ελληνικού κράτους για να βρούν το δίκιο τους! Αν όντως προσβάλλονται ή έχουν ανάγκη τους νόμους της κοσμικής εξουσίας, δε μου γεμίζουν και τόσο πολύ το μάτι ως ανώτερα όντα, ειλικρινά…
-
Το γράμμα του άρθρου 199 ΠΚ είναι υπερβολικά αόριστο και ευρύ. Θεωρητικά, η απλή έκφραση γνώμης ή επιστημονικής θεωρίας μπορεί να εμπέσουν στο πεδίο εφαρμογής του.
-
Το άρθρο 199 ΠΚ αντίκειται στην συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (αρ. 5 Σ) στην αρχή nullum crimen nulla pοena sine lege clara (αρ. 7 Σ), στην ελευθερία της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας (αρ. 16.1 Σ).
-
Το άρθρο 199 ΠΚ αντίκειται επίσης στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (άρθρα 9 και 10). Μεταφράζω από πρόσφατη (25.01.07) απόφαση του ΕυρΔΑΔ στην υπόθεση CASE OF VEREINIGUNG BILDENDER KÜNSTLER v. AUSTRIA, όπου ένας καλλιτέχνης ζωγράφισε, μεταξύ άλλων, τον γνωστό ακροδεξιό Heider σε σεξουαλικές περιπτύξεις με τον Αυστριακό καρδινάλιο, εκσπερματώνοντας πάνω στη Μητέρα Τερέζα! Ο τίτλος του έργου; Αποκάλυψη! Έκρινε λοιπόν το ΕυρΔΑΔ – προεδρεύοντος του καθ. Ροζάκη (Σσ: η μετάφραση αποσπασμάτων και οι υπογραμμίσεις δικές μου – για το κείμενο στα γαλλικά εδώ):
26. Το Δικαστήριο επαναλαμβάνει ότι η ελευθερία της έκφρασης … αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας, και δη μια από τις βασικές προϋποθέσεις για κοινωνική και ατομική πρόοδο. … εφαρμόζεται όχι μόνο σχετικά με «πληροφορίες» ή «ιδέες» που αρέσουν ή θεωρούνται ακίνδυνες, αλλά επίσης και σχετικά με αυτές που προσβάλλουν ή ενοχλούν το Κράτος ή μέρος του πληθυσμού. Αυτή είναι η επιταγή του πλουραλισμού, της ανοχής και της αμεροληψίας χωρίς τα οποία δεν υπάρχει «δημοκρατική κοινωνία».Όσοι δημιουργούν, ανεβάζουν, διανέμουν ή εκθέτουν έργα τέχνης συνεισφέρουν στην ανταλλαγή των ιδεών και απόψεων που είναι απαραίτητες σε μια δημοκρατική κοινωνία. Συνεπώς το κράτος υποχρεούται να μην περιορίζει δυσανάλογα την ελευθερία έκφρασης….
…
Αυτά στο κρύο και ομιχλώδες Στρασβούργο….
Ελπίζω το Ελληνικό δικαστήριο να λάβει την φώτισή του από το φως της νομικής επιστήμης και της λογικής και όχι του αγίου πνεύματος – όχι άλλες ροχάλες από το ΕυρΔΑΔ, τουλάχιστον αυτό…
Για όσους φτάσατε ως εδώ, βραβείο το κατά Little Britain Θείο Βρέφος!
Για το θέμα έχουν γράψει επίσης και οι: theaterworld
UPDATE: Το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας μας λυπήθηκε – και εγώ αποδείχθηκα Κασσάνδρα – αθώοι οι κατηγορούμενοι!
Για την αθώωση επίσης: ροϊδης, theaterworld, doctor
Δε διάβασα την απόφαση και δε γνωρίζω το αιτιολογικό – ελπίζω να έχει και καμία μικρή obiter dictum παραγραφούλα για την ελευθερία της έκφρασης μέσα: ο Πρόεδρος – από την περιγραφή της εφημερίδας τουλάχιστον, δε δείχνει να είναι μέλος του Εφραίμ Club. Οψώμεθα.
Από τη δίκη, εντύπωση μου έκανε το εξής (πηγή «Ε»)
«Κάθε ταινία και παράσταση που έχει τον Χριστό, ανεξαρτήτως περιεχομένου, ακόμη και ο δημοφιλής «Ιησούς της Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι, είναι βλάσφημος;» ρώτησε ο πρόεδρος. «Ναι», απάντησε κατηγορηματικά η μηνύτρια.»
-
Ποιά η διαφορά αυτού του είδους πιστού Ορθοδόξου από έναν μουσουλμάνο που αρνείται την απεικόνιση του Μωάμεθ;
-
Αν κάθε ανα-παράσταση του Χριστού είναι βλάσφημη, γιατί οι εικόνες του Χριστού και των αγίων δεν είναι; Ποιός αποφασίζει περί της διαφοράς;
Καλό Σαββατοκύριακο!
Εξαιρετικά ή κατ' εξαίρεσιν 
12 Ιανουαρίου, 2009 at 22:29
Ωραίο άρθρο, ωραίο blog! Συνέχισε έτσι…
13 Ιανουαρίου, 2009 at 06:40
> Τι σημαίνει «με οποιοδήποτε τρόπο»; Το
> βήξιμο κατά τη διάρκεια κηρύγματος
> πιάνεται; Το πέρδεσθαι; Η άρνηση του
> σταυροκοπήματος; Η μεταβολή και επίδειξη
> των οπισθίων;
Εξαιρετικό!
Όσο για το γιατί η «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία» προνομιακά αναφέρεται ονομαστικά, αυτό βέβαια απορρέει από τις ανοησίες περί «επικρατούσης» στο Σύνταγμα. Οι οποίες ανοησίες ίσως και να μπορούν να σερβιριστούν και ως απάντηση στο άλλο εύλογο ερώτημά σου, περι του «Τι συμβαίνει αν δε γνωρίζω το τυπικό ή το δογματικό της θρησκείας που υποτίθεται ότι καθυβρίζω; Είμαι υποχρεωμένος να γνωρίζω;». Λένε ότι τα περί επικρατούσης στο Σύνταγμα δεν έχουν καμμία πρακτική επίπτωση, αλλά να που έχουν.
Η συνήθης απάντηση που δίνεται στις υπόλοιπες ερωτήσεις σου είναι αυτή που είχε γράψει ο Π [εδώ]: «Το άρθρο αυτό ανήκει στο κεφάλαιο του ΠΚ που τιτλοφορείται ‘επιβολή της θρησκευτικής ειρήνης’. Έτσι στην πραγματικότητα δεν θεωρεί αξιόποινη την έκφραση ‘βλάσφημων’ απόψεων (γιατί αυτό αντίκειται στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου), αλλά μόνο την εκφρασή τους με τρόπο που τορπιλλίζει την (επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένη – λέμε τώρα…) θρησκευτική ελευθερία: αυτό είναι το «κακόβουλα» – π.χ. το να πας κραδαίνοντας ένα από τα πόστερ του Διαγόρα μέσα σε μια εκκλησία την ώρα που εκκλησιάζονται οι πιστοί.»
Όταν, δε, τίθεται ζήτημα ελεύθερης έκφρασης, [εδώ] ο eLawyer είχε πει πως «Τα ελληνικά δικαστήρια συνήθως δικαιώνουν τους φερόμενους “παραβάτες” και οι υποθέσεις αυτές δεν φτάνουν στο Στρασβούργο.»
Παρ’όλα αυτά, ακόμα και σε ένα υποθετικό σενάριο διατάραξης της θρησκευτικής ειρήνης μέσω «εξύβρισης των θείων» έτσι όπως αυτή συμβατικά εννοείται, εμένα μου φαίνεται πως στα άρθρα 198, 199 και 200 ο νομοθέτης προβλέπει την πιθανότητα να λυνσαριστεί ο βλάσφημος από το θρησκευόμενο πλήθος, και προκειμένου να αποφύγει τη βία προτιμά να αποτρέψει τον βλάσφημο από το να ασκήσει το δικαίωμά του στην ελεύθερη έκφραση, παρά να απαιτήσει από το πλήθος να συμπεριφερθεί κόσμια. Πρόκειται δηλαδή για ένα νομοθέτημα που παραδέχεται συνθήκες Far West, με φαύλο, βίαιο και ανυπότακτο όχλο, κι έτσι πράγματι αφορά «περασμένες εποχές».
Τα άρθρα 198 και 199 δεν είναι τα μόνα άρθρα του ποινικού κώδικα που περιέχουν εξωφρενικούς όρους και υφίστανται υπό την γενική παραδοχή ότι αφορούν ένα περιορισμένο μόνο εύρος περιπτώσεων. Φυσικά, αυτό συνιστά άγραφο νόμο, πράγμα απαράδεκτο, και βέβαια αν αλλάξουν οι καιροί και τα μυαλά, και κατά συνέπεια η ερμηνεία του νόμου, τέτοια άρθρα μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν για κυνήγια μαγισσών.
> Η αοριστία είναι ο εχθρός
> του δικαίου – σε ένα κράτος δικαίου,
> τουλάχιστον.
Κι αυτό εξαιρετικό.
Άλλα άρθρα στο ιστολόγιό μου τα οποία είτε αφορούν αυτό το ζήτημα είτε έχουν σταθεί ως αφορμή να συζητηθεί αυτό το ζήτημα στα σχόλια: «Προειδοποιητικό αυτοκόλλητο στην Αγία Γραφή, τώρα και στα Ελληνικά!», «Βλασφημίας το ανάγνωσμα» και «H απόλυτη βλασφημία».
13 Ιανουαρίου, 2009 at 09:28
Καλωσορίσατε και οι δύο!
@ Ανορθόδοξος – σ΄ευχαρίστω!
@ Διαγόρα
1. το ποστ «Βλασφημίας το ανάγνωσμα» είναι όλα τα λεφτά (όπως και το αυτοκόλλητο – ψήνομαι να το χρησιμοποιήσω στις άγιες γραφές των ξενοδοχείων!)
2. Οι περισσότερες ερωτήσεις μου ήταν ρητορικές – εκτός ίσως από μία: ΓΙΑΤΙ χρειαζόμαστε ιδιαίτερο άρθρο για την καθύβριση θρησκεύματος (στην οποία κατά ΑΠ δεν νοείται πολιτική αγωγή) και δεν μπορούν τα ΝΠΔΔ (εκκλησίες, ναοί, κτλ) να βολευτούν με την απλή εξύβριση; ΤΙ το εξαιρετικό έχουν σε σχέση με σένα και μένα; Τις βλάπτεται; Γιατί – σε μη θεοκρατικό καθεστώς – ένα καθαρά θρησκευτικό ατόπημα ανάγεται σε έγκλημα;
3. Η ερμηνεία του «κακόβουλα» που έδωσε ο συνάδελφος στο ποστ σου είναι, φυσικά, η μόνη λογική. Και νομίζω πως κανένας άθεος που σέβεται τον εαυτό του δεν είναι κακόβουλος (σε αντίθεση με διάφορα τρολ ανά την μπλογκόσφαιρα). Από τη λέξη «κακόβουλα» όμως μόνη της, θα το καταλάβαινες;
4. Σαφώς και οι περιπτώσεις καταδίκης μετριούνται στα δάκτυλα (υπάρχουν όμως). Και ευτυχώς «υπάρχουν δικαστές στο Στρασβούργο». Αλλά, αν ειν’έτσι, αν δηλαδή το σύστημα αποδέχθηκε την ήττα του, γιατί δεν καταργείται το άρθρο (το κεφάλαιο άρθρων) να τελειώνουμε;
5. Ίσως είμαι νέος και αφελής – αλλά, νομίζω, τόσο για τόσο οι καιροί έχουν ήδη αλλάξει.
13 Ιανουαρίου, 2009 at 10:23
1. κλαπ κλαπ κλαπ
2. απορία μη νομομαθούς: το ότι υπάρχει η μήνυση δεν θα πρέπει να μας θυμώνει, καθότι ο καθένας έχει δικαίωμα να μηνύει όποιον θέλει και μετά όστις έχει δίκαιο, να το βρει στο δικαστήριο, σωστά;
Ο νομοθέτης που νομοθετούσε προ 40ετίας, γιατί δεν έχει μπει στο χρονοντούλαπο;
Ίσως επειδή πλην αειμνήστου Αντωνίου Τρίτσεως, κανείς άλλος δεν είχε τα @@ να συγκρουστεί με τους παπάδες.
Ή μήπως δεν είναι θέμα @@? Μήπως είναι θέμα συμφέροντος;
Ποιος έχει συμφέρον από σκοταδιστικούς νόμους; Μήπως όποιοι έχουν συμφέρον από την ύπαρξη λαών-ποιμνίων (ie προβάτων)?
4. νέος δεν είσαι πια, αφελής όπμως είσαι, αν όντως η ερ. 2 στο σχόλιό σου είναι όντως ειλικρινής.
Η απάντηση στο σημείο 3 του σχολίου μου, δήαρεστ!
ΥΓ. Τι θα γίνει με την «Σιωπή των κομμουνιστών»; Θα έρθεις?
13 Ιανουαρίου, 2009 at 10:25
το tag «σουρεαληστικό θέατρο» είναι ειλικρινώς έξοχα ορθογραφημένο! 😉
13 Ιανουαρίου, 2009 at 11:26
Η τακτική εκκλησιαστικών κύκλων είναι επαναλαμβανόμενη και κατά τη γνώμη μου εκφράζει τον πανικό στον οποίο βαθμιαία περιέρχεται. Σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης λ.χ., οι θρησκευόμενοι είναι λιγότεροι σε σχέση με τους αντίστοιχους σε χώρες όπως η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, αλλά και γειτονικές προς την Ευρώπη (Τουρκία). Είναι μάλλον μονόδρομος να συμβαίνει η οικονομική (και κατά κάποιον τρόπο πνευματική εξέλιξη, συνειδησιακή απελευθέρωση, σφαιρικότερη μόρφωση – αυτό απαιτεί μεγάλη συζήτηση) με την απομάκρυνση από τη θρησκεία και αυτό είναι ίσως που δημιουργεί τον πανικό.
Η Καθημερινή είχε αναφερθεί στο θέμα της παραπομπής στα δικαστήρια των υπεύθυνων για τη θεατρική παράσταση «Jesus Christ Superstar» πριν λίγους μήνες.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_25/06/2008_275209
13 Ιανουαρίου, 2009 at 12:52
ΔΙΟΡΘΩΣΗ στο κείμενο και στο σχόλιο 3: όπου γράφω «εξύβριση» ανωτέρω, διάβαζε «προσβολή της προσωπικότητας» ΑΠ 1231/2004 (παθητικό υποκείμενο εξύβρισης μπορεί να είναι μόνο φυσικό πρόσωπο). Πάντως αυτό δεν ελαττώνει τη δύναμη του επιχειρήματος – το αναστρέφει. Γιατί η εκκλησία να έχει περισσότερα δικαιώματα από οποιοδήποτε άλλο ΝΠΔΔ;
Κρότι μου
1. φχαρστώ
2. όχι, η μήνυση δεν πρέπει να μας θυμώνει (όλοι έχουν δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας) παρεκτός αν και η ίδια είναι κακόπιστη. Τα ίδια ερωτήματα θέτουμε
4. είπα και εγώ, δεν θα μου την πει σήμερα;
Ακόμη ψάχνω το «σημείο 3 του σχολίου σου»…
ΥΓ: ΝΑΙ – κανονίζω τα των εισιτηρίων σήμερα!
(χαίρομαι που σε αρέσει και εσένα το σουρεαληστικό θέατρο)
Φίλε exergy
Δε διαφωνούμε νομίζω. Φυσικά και κατανοώ τον πανικό. Την αντίδραση της θεσμοθετημένης πολιτείας ΔΕΝ κατανοώ… και, σε ένα βαθμό, και αυτή σκεπτόμενων κατά τα άλλα πολιτών (ελπίζω να συγκατατάσσομαι), που ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα κάθε φορά που οι ταλιμπάν χτυπούν – ενώ η par défaut αντίδραση θα έπρεπε να ναι υπέρ της ελευθερίας έκφρασης.
13 Ιανουαρίου, 2009 at 13:04
Εξαιρετικό post! Ακριβώς επειδή, όπως είπες:
«το άρθρο 199 ΠΚ συντάχθηκε από παπάδες για παπάδες – η αναφορά σε άλλες θρησκείες είναι φύλλο συκής. Οι συντηρητικοί συντάκτες της ποινικής μας νομοθεσίας το ανέχθηκαν και οι χειραγωγούμενοι πολιτικοί απλά το ψήφισαν»
…και επειδή η τέχνη εκ φύσεως απευθύνεται στο μυαλό, το οποίο η εκκλησία επιθυμεί να κρατά σε καταστολή (*), η τέχνη θα τα βρίσκει πάντα σκούρα όσο θα έχουμε αυτό το παπαδοσύνταγμα!
* ας μην ξεχνάμε ότι η μόνη μορφή τέχνης στην εκκλησία, η αγιογραφία, έχει αρχαιοελληνικά κατάλοιπα! Ήταν το μοναδικό σημείο επικράτησης του παλαιού πολιτισμού, απέναντι στην νέα μαύρη και άραχλη θρησκεία, χωρίς παιδεία, τέχνη και φαντασία, με ρητές απαγορεύσεις οποιασδήποτε μορφής έκφρασης (ναι, και της απεικόνισης των θείων).
13 Ιανουαρίου, 2009 at 13:20
φίλε batcic καλωσήρθες!
Λες:
«…η μόνη μορφή τέχνης στην εκκλησία, η αγιογραφία, έχει αρχαιοελληνικά κατάλοιπα! Ήταν το μοναδικό σημείο επικράτησης του παλαιού πολιτισμού, απέναντι στην νέα μαύρη και άραχλη θρησκεία, χωρίς παιδεία, τέχνη και φαντασία, με ρητές απαγορεύσεις οποιασδήποτε μορφής έκφρασης (ναι, και της απεικόνισης των θείων).»
Jein (Ja+nein)…
Ας μην είμαστε άδικοι, πολλές «τέχνες» σχετίζονται με την εκκλησία lato sensu (ζωγραφική, μουσική, αρχιτεκτονική, γλυπτική, κατασκευή βιτρω κτλ)…
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο δεύτερο μέρος του σχολίου σου: «ΜΕ ΡΗΤΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ»
Αν η τέχνη δεν είναι ελεύθερη και, αν της γουστάρει, εικονοκλαστική, πώς μπορεί να είναι τέχνη;
Ελπίζω κάποιος πιο ειδικός περί τα καλλιτεχνικά να γράψει κάτι γι’αυτό.
13 Ιανουαρίου, 2009 at 14:21
μπαρδόν, το σημείο 2 εννοούσα, lapsus, αλλά άνθρωπος είμαι!
[ε, καλά, δεν στην είπα ακριβώς! απλώς ανέφερα ένα γεγονός! κοίτα τα άσπρα σου μαλλιά!] 😛
13 Ιανουαρίου, 2009 at 20:38
Ως συνεπείς μονοθεϊσταί οι ημέτεροι ελληνορθόδοξοι μουζαχεντίν ταυτοποιούν το «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος» με έν -και μόνον εν λέγω- πρόσωπον, συμφώνως τω αξιώματι «εγώ ειμί το θείον βρέφος ουκ έσεται έτερον βρέφος πλην εμού».
Ζήτω τα ηρωικά έθνη τα απαρτίζοντα το «μαύρο» ΓΑΤΙ!
(Γ.Α.Τ.Ι.: Γιουνανιστάν – Αφγανιστάν – Τουρκμενιστάν – Ιράν)
αλλέως πως:
Γ.Α.Τ.Ι,:
Γραικο/Αφγανοί Ταλιμπάν Ιερο&Οσιοϋπερμαχούντες
13 Ιανουαρίου, 2009 at 21:02
lol, το ΓΑΤΙ μου θύμησε τους Financial Times, που αναφέρονται – για άλλο λόγο βέβαια- σε Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία (club méd) με τα αρχικά τους:
PIGS!
Σε κάθε περίπτωση, η φάρμα των ζώων. ΕYΛΟΓΗCON!
13 Ιανουαρίου, 2009 at 22:48
Εξαιρετικό το άρθρο σου και πολύ ωραίο μπλογκ!
Διάβασα την είδηση για τη μήνυση αυτή στο TVXS και ο Διαγόρας με παρέπεμψε σε σένα για τη συζήτηση. Πολύ σωστή ανάλυση και ωραία τοποθέτηση. Ας ελπίσουμε να καταργηθούν το συντομότερο τέτοιοι αναχρονιστικοί νόμοι.
13 Ιανουαρίου, 2009 at 23:06
Εγώ δεν ανησυχώ. Συνήθως κάτι τέτοιες περιπτώσεις καταλήγουν σε αθωωτική απόφαση. Κανένας πολιτικός κόμματος εξουσίας δεν έχει το θάρρος να αναλάβει πρωτοβουλία για αλλαγή του Π.Κ. ως προς αυτό το σημείο, αλλά συνήθως οι περισσότεροι δικαστές καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί η ελευθερία της έκφρασης επειδή θίγονται μερικές θεούσες.
Πάντως θα είχε πλάκα, με βάση το αρθ.199 Π.Κ. να πέσουν μερικές μηνύσεις εναντίον του Άνθιμου Θεσσαλονίκης που κάνει κήρυγμα κατά των Εβραίων κάθε Κυριακή.
13 Ιανουαρίου, 2009 at 23:30
Αόρατη μελάνη – η εκτίμηση είναι αμοιβαία! Έσσεται ήμαρ;;;
Αταίριαστε – εγώ ως πεσιμιστής ανησυχώ. Και έχω τους λόγους μου. Διότι, καλά οι θεούσες, ο εισαγγελέας; Δε μπορούσε να θέσει τη μήνυση στο αρχείο; Γιατί δεν το έκανε; Τέλος πάντων, απ’το στόμα σου και στου Ιπτάμενου Μακαρονοειδούς Τέρατος το αυτί.
ΠΚ και πολιτική: θεωρώ ότι ένας μεγάλος και σημαντικός κώδικας, όπως ο ΠΚ, του οποίου η τροποποίηση λαμβάνει χώρα μέσω πολυετών επιστημονικών επιτροπών, σοβαρών συζητήσεων, κτλ, είναι ένα ΠΟΛΥ καλό άλλοθι για τους – καρακιοτήδες – πολιτικούς μας. Είναι άλλωστε άνω των 50 χρόνων πια!
Η Ευρώπη (ΕU, CoE) είναι ένα άλλο καλό άλλοθι. Τα χίλια κακά μπορεί να είχε ο Σημίτης, αλλά τις ομολογιακές ταυτότητες τις κατάργησε με αυτή τη δικαιολογία.
Σε προηγούμενη ζωή, είχα επαφή με τη Σχολή Δικαστών στη Θεσσαλονίκη – προαύλιο κατηχητικού. Θα μου επιτρέψεις να έχω τις επιφυλάξεις μου για το ποιόν του Σώματος. Και έχω καλή παρέα… έναν απ’τους λίγους δημοκρατικούς Προέδρους του Αρείου Πάγου:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=06.12.2008
Όσο για το (επιστημονικής φαντασίας) σενάριο της δίωξης του Ανθίμου, ούτε στο χειρότερό μου εφιάλτη! Είμαστε τώρα για κατασκευή καινούριων μαρτύρων της ορθοδοξίας (με ή χωρίς πατσουλί και μουμιοποίηση);
16 Ιανουαρίου, 2009 at 19:45
μου αρεσε πολυ το περιεχομενο του αρθρου, και θα ηθελα να σχολιασω επιγραμματικα τον τιτλο…
ισως αντι «τεχνη – δικαιοσυνη» να προκειται για «ελευθερια εκφρασης – κρατικη εξουσια»…
αυτο επειδη μια θεατρικη παρασταση δεν ειναι εξ ορισμου «τεχνη», αλλα μια μορφη εκφρασης που ειναι δυνητικα τεχνη….
εκεινο που εχει σημασια ειναι η ελευθερια της εκφρασης μεσα απο την παρασταση, η μεσα απο μια εκθεση ζωγραφικης, η……
οσον αφορα τον αντιποδα, προκειται περι δικαιοσυνης η συνολικα περι κρατικης εξουσιας;
ενω θεωρητικα οι τρεις εξουσιες ειναι διακριτες συμβαινει κατι τετοιο στην ελλαδα; φοβαμαι πως οχι….
εκεινο που εχουμε εδω ειναι ενας ασφυκτικος εναγκαλισμος των λεγομενων τριων εξουσιων σε μια, που εμπεριεχει και την στρατιωτικη μηχανη και τους μηχανισμους καταστολης σε ενα ολοκληρωμενο ΟΛΟΝ…
και επειδη αυτο το ΟΛΟΝ δεν μπορει να ασκησει εξουσια χωρις τον κρατικο μηχανισμο, το αποκαλω «κρατικη εξουσια»
19 Ιανουαρίου, 2009 at 08:55
Σωστή σκέψη παναθήναιε – άλλωστε από τη συζήτηση προέκυψε ότι το έλλειμα πολιτικής είναι το ζήτημα (μή κατάργηση του άρθρου 199 και της παρέας του) Το διόρθωσα.