Επειδή όμως:
-
το βλογ μου έχει πιάσει αράχνες και οι εποικοδομητικές ιστορίες πρέπει να διαδίδονται όσο το δυνατόν περισσότερο, και
-
πλησιάζει η 15η Αυγούστου – εορτή της οσίας,
αναδημοσιεύω τη διήγηση του Γέροντος Μαλαχίου, προς επίρρωσιν του φρονήματος των ευσεβών αναγνωστών.
Αδελφοί μου,
Μετά την πτώσιν της ενδόξου Βυζαντινής ημών αυτοκρατορίας, ζούσε στο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοβυζιώτισσας (Μονή Τόπλες) στην Κρήτη η Κακοσμία (κατά κόσμον Καλλιόπη), πρωτοκόρη δημογέροντα του Χάνδακα. Παρά την καλή οικογένεια και τη μεγάλη περιουσία, η ενάρετος κόρη ΕΠΕΛΕΞΕ την μοναστική ζωή, πράγμα που ανακούφισε τους γύρω της, καθώς το μοναστικό ράσο εκάλυπτε σχεδόν πλήρως την καμπούρα της, το μοναδικό φρύδι της, τις κρεατοελιές πάνω από κάθε ρουθούνι και το Καραϊσκάκειο μουστάκι της.
Οι μέρες της νύμφης εκείνης του Ιησού περνούσαν με προσευχή, κατήχηση, συντήρηση κοσμοσφαιρών «τεριρέμ», ιστόριση του καθολικού της Μονής, κατασκευή και αγιασμό κομποσχοινίων και πλαστογράφηση αυτοκρατορικών χρυσοβούλων, τα οποία (έτσι είχε προφητεύσει η Ηγουμένη Ξετσιπωσία, στην οποία είχε εμφανισθεί καθ’ύπνοις ο Άγιος Βούδας), νεώτερες γενεές καλογραιών θα χρησιμοποιούσαν για να αρπάξουν τις γύρω γαίες και να χτίσουν θεάρεστα γήπεδα γκόλφ για θεοσεβούμενους μεγιστάνες του πλούτου.
Ώσπου το μοιραίο συνέβη. Οι άπιστοι μογγόλοι χθόνιοι Τούρκοι πάτησαν τη Λεβεντογένα Κρήτη το έτος Κυρίου (ή μάλλον του Οξαποδώ, αν κρίνουμε από τα τελευταία δύο ψηφία) 1669. Η Μονή Τόπλες περιήλθε στη δικαιοδοσία ενός από τους πρωτεργάτες της νίκης, του πασά Hamid ibn Mitsotak, που έπινε το αίμα των παρθένων με το καλαμάκι και των νηπίων με το μπουρί της σόμπας. Απόγονοί του κυριαρχούν ακόμη στην πολιτική ζωή του νησιού. Ο πασάς αυτός, μπουχτισμένος από το βιασμό δεκάδων παρθένων και των δύο φύλων, και ολίγον τι βιτσιόζος, ζητούσε κάτι διαφορετικό. Όταν για πρώτη φορά αντίκρυσε την οσία Κακοσμία, μια σατανική λάμψη άστραψε στα αλλήθωρα μάτια του. Τέτοια ασχήμια, πρώτη φορά έβλεπε. Τόσο άσχημη, που καταντά όμορφή, στην κατηγορία της. Από κώλο πάντως έσκιζε.
Αρχικά προσπάθησε να την αποπλανήσει με δώρα και υποσχέσεις, αλλά, σε πείσμα του, η ενάρετος μοναχή ηρνείτο πεισματικώς, αντιτείνουσα ότι είναι Νύμφη Κυρίου (Αυτόν, δυστυχώς, κανείς ποτέ δεν Τον ρώτησε). Όταν, μια μέρα, με το πρόσχημα της είσπραξης της δεκάτης (ΣΜ: έτσι τη λέγαν, αλλά ουσιαστικά ήταν 21% μετά το Μνημόνιο του Σουλτάνου) ο βδελυρός Hamid τη στρίμωξε στο ιερό και πήγε να της βάλει χέρι, η αδελφή Κακοσμία δε δίστασε στιγμή. Αφού κατεβρέχθη με το λάδι της Ακοίμητης Καντήλας μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Χρυσοβυζιώτισσας, (βοήθειά μας) έπεσε πάνω στο βαρύτιμο μανουάλι και πυρπολήθηκε. Ο Hamid σήκωσε τους ώμους αδιάφορα, και αποπλάνησε δύο-τρεις άλλες καλόγριες, λιγότερο άσχημες αλλά πιο εύκολες.
Μήνες μετά, στην εκταφή του πτώματος – barbecue, άλαλα τα χείλη του ιερέως και των καλογραιών. Ενώ το υπόλοιπο καρβουνιασμένο σαρκίο είχε αποσυντεθεί πλήρως, ο κώλος της Κακοσμίας – ώ του θαύματος – τους κοίταζε από το φέρετρο με το μοναδικό του μάτι, ροδαλός, ζουμερός, σαν από φωτογράφηση του Χέφνερ. Μύρο αγιότητας πλημμύρισε τον αέρα. Σταυροκοπήθηκαν ευλαβώς τριάντα τρεις φορές, καταλαβαίνοντας ότι η Παναγία η Χρυσοβυζιώτισσα (βοήθειά μας), επιβραβεύοντας την επιμονή της καλογραίας να διατηρήσει τον θησαυρό της για τον Ουράνιο της Νυμφίο, καλλώπισε και διατήρησε αυτόν ούτωσώστε ο Υιός της να μη χρειαστεί να περάσει δεύτερο Γολγοθά.
Τα άφθαρτα κωλομάγουλα της οσίας Κακοσμίας υπέρκεινται ακόμη και σήμερα της Αγίας Τραπέζης της Μονής Τόπλες. Η οσία τιμάται τοπικώς το Δεκαπενταύγουστο («Ρόδον το Αμάραντον»), οπότε η κατάχρυση λειψανοθήκη λιτανεύεται στα γύρω χωριά. Από ένα διακριτικό άνοιγμα στο πίσω μέρος της λειψανοθήκης, οι ευσεβείς χωρικοί με ευλάβεια φιλούν την παρθένα οπή.
Γιατρεύει τις αιμορροΐδες, προφυλάσσει απ’ τα αφροδίσια.
Βοήθειά μας
* Βασισμένο εν μέρει σε μια ιδέα του Umberto Eco, Δεύτερο Ελάχιστο Ημερολόγιο
14 Αυγούστου, 2010 at 18:37
βοήθεια βοήθεια (μας!)
😀
ενεφανίσθης επιτέλους Εξ/αιρετικέ, με ευσεβοβριθές μπυροβριθές σνιτσελοβριθές βαθυπόνημα 😆 😯
υγ: η μαύρη μπύρα δε σ’ αρέσει δλδ; (ή είναι μαύρη η άσπρη; )
15 Αυγούστου, 2010 at 23:10
Στα θρησκευτικά δεν είχα κλίση, αλλά υποθέτω πως η ευσεβής δέσποινα ανάμεσα στα άλλα θέλγητρά της ηταν και Κακοσμία όνομα και πράμα. Κάτι που δεν κάνει εντύπωση, καθώς τα σκοτεινά – και δυσώδη – εκείνα χρόνια, η βρώμα και η απλυσά ήταν… in. Εδω κοτζάμ βασίλισσα Ισαβέλλα Πασών των Ισπανιών πρέπει να έκανε μπάνιο το πολύ… 2 φορές, για να μη μιλήσουμε για τον βασιλέα Ήλιο Λουί Κατόρζ. Τουλάχιστο ο τελευταίος είχε προνοήσει να διαθέτει επίλεχτο σώμα σωματοφυλάκων, ώστε να διατηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις ανάμεσα στο μονάρχη και τους υπηκόους του και να μην είναι αφόρητη η μπόχα εκατέρωθεν.
Η δε Αγία ηγουμένη μου θυμίζει έντονα σύγχρονη κληρονόμο αλυσσίδας ξενοδοχείων πολυτελείας.
16 Αυγούστου, 2010 at 19:44
Βοήθειά μας όντως, Θεία Χάρις!
(τη χάρη της Οσίας να’χουμε, προπάντων).
ΥΓ: εμένα δε με αρέσει ούτε η μαύρη ούτε η άσπρη μπύρα(η Weisbier είναι βαβαρέζικη btw), κρασί πίνω συνήθως, αλλ’ ας όψεται ο γέρων Μαλαχίας, στον οποίο πρέπει να κάνω υπακοή!
Επαναστατικό πτηνόν,
ούτε και εγώ είχα κλίση στα θρησκευτικά – την ιστορία την ενεπνεύσθην εκ Πνεύματος (ή μήπως ήταν Οινοπνεύματος;) Αγίου.
Η βρώμα, ο μεσαίωνας και ο χριστιανισμός εν πολλοίς συμπορεύονται.
(όντως, αυτή είναι η Αγία Ηγουμένη – χαίρομαι που οι γνώσεις σου περί lifestyle αυξάνονται, πώς αλλοιώς θα γνωρίσεις τον ταξικό οχτρό τη σήμερον;)
ΥΓ: τί κάνει ο φίλτατος Συκοφάγος;;;;
16 Αυγούστου, 2010 at 22:23
Ο φίλτατος Συκοφάγος είναι βέβαια στο νησί του και πασχίζει όπως όπως να εκμεταλλευτεί την τουριστική σαιζόν (στάσου, μύγδαλα), γιατί αναμένεται δύσκολος στρατηγός χειμών, όπως για όλους. Συνεχίζει δε να κινείται παρασκηνιακά για κάποιο θώκο στο νησιωτικό σύμπλεγμα Κεφαλληνίας, Ιθάκης και παρακείμενων νησίδων, με την ευκαιρία των επερχόμενων περιφερειακών εκλογών. Μέχρι τότε αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις, ποντάροντας στο προφίλ του «άφθαρτου» πολιτευτή.
17 Αυγούστου, 2010 at 16:14
πάντως εγώ το πιστεύω πως η Κακοσμία έκανε το θαύμα της! επανεμφανίσθεις μετά από 800 τέρμινα! 🙂
25 Αυγούστου, 2010 at 22:47
Φίλε undantag
Αν και στα είπα στο ιστολόγιό μου, συγχαρητήρια και πάλι για τη δημιουργική φαντασία, την αστείρευτη έμπνευση και το κληρονομικό χάρισμα! Την ευλογία της οσίας Κακοσμίας να έχουμε!
27 Αυγούστου, 2010 at 10:51
@ σύντροφον Τσαλ,
ώστε άφθαρτος πολιτευτής ο Συκουβέλης! Υπέροχα, ελπίζω να τα καταφέρει – η τοπική αυτοδιοίκησις επί Καλλικράτου θα αναδείξει (ή θα επηδήξει) το μέλλον – μπρρρ – της χώρας.
@ κανίς,
ΜιράκΩλο – ΜιράκΩλο! (Σμακ)
@ φίλε Ανορθόδοξε,
Εγώ σε ευχαριστώ, που με έδωσες την ευκαιρία να γράψω κάτι άλλο εκτός από δικόγραφα, συμβάσεις, μνημόνια και τροποποιήσεις. Και, προπαντός, τη χάρη Της νά’χουμε!
7 Σεπτεμβρίου, 2010 at 10:51
Φίλε Undantag, πως μου ξέφυγε τόσες μέρες αυτό το διαμάντι; Εξαιρετικό και φυσικά θα προωθηθεί καταλλήλως. Τα σχόλια – απορίες μου:
1. Το δικό μου 15αυγουστιάτικο άρθρο ήταν ως συνήθως πεζά επιστημονικό (Ο παρεξηγημένος Δεκαπενταύγουστος), οπότε χαίρομαι ιδιαίτερα να βλέπω άρθρα γραμμένα με σαφώς πιο γλαφυρό και λογοτεχνικό τρόπο! Άλλωστε είναι δεδομένο ότι είσαι μεγάλη πένα.
2. λες:
Αν ανακουφίστηκαν πάνω της, εξηγούνται πολλά για την ονομασία Κακοσμία
3. λες:
Προσπαθώ να καταλάβω πως ακριβώς έγινε αυτό! Οι Κοζανίτες το ονομάζουν ανήλιαγο, καθότι ο ήλιος δεν το βλέπει ποτές. Συνεπώς πως μπορούσε να τους βλέπει το μοναδικό μάτι ενός ανέγγιχτου κώλου; Μήπως πρόκειται για ένα αυθεντικό θαύμα το οποίο και θα αποτελέσει την πρώτη πραγματική έΝΔΕΙΞΙΝ δια την ύΠΑΡΞΙΝ του μεγαλοδύναμου;
7 Σεπτεμβρίου, 2010 at 11:35
Μη εν Χριστώι αδελφέ Batcic, σ’ ευχαριστώ – η χάρις της Οσίας είη μετα σού (chou caramelé & au chocolat).
2. Χμ, δεν το είχα σκεφτεί έτσι: Κακοσμία την ονόμασα εξαιτίας της μεταθανάτιας μυροβλησίας της (εκ του μύρια + βλήτα). Δεν μπορούν όλοι να μυρίζουν πιπεριές Φλωρίνης, ώς ο Καντιώτης. Αλλά τώρα που το λές…
3. LOL, θα ανοίξουμε κουβέντα … του κώλου, μα ας είναι, προς γνώσιν του χριστεπώνυμου ποιμνίου…
Κατά την περιγραφήν του γέροντος Μαλαχίου, ήτο, φυσικά, θαύμα, διότι η Κακοσμία ετάφη (ως όλοι) με τον πωπό από κάτω. Κατά την εκταφή όμως, μυστηριωδώς ήρθαν τα κάτω πάνω και τούρλωσαν, με το ανήλιαγο (γαλ. oeil du cul, ιτ. l’occhio del culo) να τους κοιτάζει ασκαρδαμυκτί. Ελπίζω όταν ο βίος της Οσίας γυριστεί σε ταινία να βρούν έναν καλό σκηνοθέτη!
ΥΓ: Δημοσιογραφικές πληροφορίες που θέλουν τον Νυμφίο να έχει ήδη πάρει μια γεύσιν του Ρόδου του Αμαράντου παραμένουν ανεξακρίβωτες, καθώς αι καλογραίαι της Μονής Τόπλες απαγορεύουν την πρόσψαυσιν και βυθομέτρησιν του Κειμηλίου τούτου της Ορθοδοξίας.
7 Σεπτεμβρίου, 2010 at 14:21
Να, γι’ αυτό αξίζει να ρωτάει κανείς! Οι απαντήσεις σου με κάλυψαν πλήρως ευλαβικέ Undantag. Όσον αφορά την επικείμενη ταινία, φαντάζομαι ότι η σκηνή της εκταφής θα είναι αφόρητα hot, περισσότερο ίσως και από αυτό ή αυτό. Μήπως να στήσουμε επιχείρηση για να πουλάμε έξω από τους σινεμάδες βεντιλατέρ (στα γαλλικά ανεμιστήγ)!
7 Σεπτεμβρίου, 2010 at 14:40
Και ojo del culo ισπανιστί για να συνεισφέρω στην κουβέντα του κώλου.
Και το πόνημα του Quevedo για το αντικείμενο:
Gracias y desgracias del ojo del culo
http://www.analitica.com/bitblio/quevedo/culo.asp
Και για να φιλολογίσουμε λίγο ακόμη το ποστ ειναι της *τ*αύλας και οχι της τάβλας.
Ne c’est pas?
19 Οκτωβρίου, 2010 at 20:05
Εξαιρετικό εν Αντιχριστό αδερφέ!
άντε να δούμε (να μυρίσουμε) πότε θα ξανακλάσει η οσία Κακοσμία και δούμε κανα καινούριο πόστ.
19 Νοεμβρίου, 2010 at 14:25
Λυπάμαι όταν βλέπω μια ομολογουμένως καλή πένα να ξοδεύει ώρα και φαιά ουσία για να κοροϊδέψει τη θρησκεία, ούτε καν σε υπαρκτό περιστατικό αλλά σε φαντασιακό! Ο Θεός να σας λυπηθεί επίσης!!!
19 Νοεμβρίου, 2010 at 20:10
@ batcic
τη χάρη της οσίας να έχεις τέκνον μου – είθε να βρίσκεις το ομοίωμα του σεπτού λειψάνου Της μέσα σε κάθε μίνι ή μπλουτζιν που θα βλέπεις μπροστά σου να διασχίζει νταηλίδηκα τα φανάρια της Τσιμισκή.
@ esh
Καλωσήλθες – και συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση! Σ’ευχαριστώ για το κείμενο του Quevedo, δεν το είχα υπόψι μου, το ρούφηξα (no pun intended). Φιλολογικώς το πόστ ήτο της τάβλας (προϊόν μπυροποσίας) αλλά και της *αύλας (διότι έτσι μας την *αυλωσε εκείνη την όμορφη, ζεστη, αυγουστιάτικη μέρα).
@ Τουρνέ,
Μη βλασφημής ρεμάλι εκπαιδευτικέ (που θα’λεγε και η Κροτ). Τον τελευταίο καιρό διάγω περίοδον μετανοίας και περισυλλογής. Κοινώς, τρέχω και δε φτάνω.
@ Διαταραγμένην Προσωπικότηταν,
Καλωσήλθατε, και ευχαρισθώ δια το πλήρες χριστιανικής αγάπης κοπλιμάν. Τη χάρη της οσίας νάχετε.
ΌΛΟΙ (μα όλοι) οι βίοι αγίων που διάβασα μέχρι τώρα:
(α) δεν κοροϊδεύουν τη χριστιανική θρησκεία λιγότερο από εμένα (θελετε δήγματα;)! και
(β) σε φαντασιακό επίπεδο κινούνται.
May the Force be with you,
Undantag, o ελάχιστος
17 Οκτωβρίου, 2012 at 22:25
Εισαι θεός! Ελπίζω να χρησιμοποιείς Noxzema!!
20 Νοεμβρίου, 2010 at 08:42
Τη χάρη της ανύπαρκτης κακοσμίας; Δεν ντρέπεαι λιγάκι ελεϊνέ; Κάθεσε και αραδειάζεις τα ψέματα σου περί διηγήσεων του Γέροντος! Αλλά έτσι είστε όλοι εσείς οι και καλά σπουδαγμένοι. Καινοί γνώσης!
20 Νοεμβρίου, 2010 at 19:16
Αδελφέ/αδελφή Διαταραγμένη Προσωπικότης:
Ήλθατε στο ξένο τσαρδί και, με χαρακτηρισμούς διόλου χριστιανικούς, προσβάλατε:
– την ταπεινότητά μου,
– τον Γέροντα,
– την Οσία.
Και δια την εμήν ταπεινότηταν, ουδόλως μ’ενδιαφέρει. Είναι όμως ασέβεια προς τον Γέροντα και βλασφημία προς την Οσία.
Επειδή δεν την ηξεύρετε, σημαίνει κατανάγκην ότι δεν υπάρχει; Ή ότι δε θα υπάρξει; Ποιός/α είστε εσείς που βάζετε όρια στη θεία παντοδυναμία (ποιά νομίζετε πως είναι η θεία παντοδυναμία, η θειά σας η Ευτέρπη;;)
Μετανοείτε!
Θα έπρεπε να ντρέπουστε, όπως ορθώς σας είπε ο Πατήρ Ορθόδοξος.
21 Νοεμβρίου, 2010 at 15:12
Αγαπητέ Διαταραχή Προσωπικότητας,
δεν υπάρχει λόγος να εκνευρίζεστε. Λυπάμαι πολύ που επιλέγετε τον δρόμο των ύβρεων. Εδώ ήλθαμε για να συζητήσουμε πολιτισμένα.