Aka Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι -ο μικρός undantag μαγειρεύει και σας προτείνει
Α. Amuse-bouche: ballotins aux épinards & au jambon (ballotins – πως σταδιάλα μεταφράζεται αυτό – με σπανάκι και ζαμπόν)
(Υλικά για δύο πουλάκια που προσέχουν τη σιλουέττα τους)
- φύλλο κρούστας ΚΑΝΑΚΗ (4 φύλλα, κομμένα σε τεταρτα 4Χ4= 16)
- 80 γρ σπανάκι (εναλλακτικά – το λευκό μέρος του πράσου)
- 30 γρ άπαχο ζαμπόν σε κυβάκια
- 1 μέτριο κρεμμύδι
- τυριά (φέτα, parmiggiano reggiano, grana padano – ιχνοστοιχεία, για τη γεύση)
- 1 αυγό
- αλάτι*, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, μπαχάρι, κατά βούληση
* αν η συνταγή γίνει χωρίς τυρί
Τσιγαρίζουμε το ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ κρεμμύδι με το ζαμπόν. Προσθέτουμε το ΠΛΥΜΜΕΝΟ σπανάκι, ώσπου να μαραθεί, ή, αν είστε κόρες ακαμάτρες και πήρατε κατεψυγμένο, ώσπου να χάσει τα υγρά του. Κατεβάζουμε απ’ τη φωτιά και προσθέτουμε το ΤΡΙΜΜΕΝΟ τυρί και το αυγό, για να δέσει το μείγμα. Καρυκεύουμε κατά βούληση.
Μοιράζουμε το μείγμα στο κέντρο δύο στιβών από φύλλα κρούστας (8+8), τα οποία έχουμε βάλει το ένα πάνω στ’άλλο. Κλείνουμε τα φύλλα ώστε να σχηματιστεί ένα μικρό πουγκί (ballotin!). Βρέχουμε λιγάκι το στενότερο σημείο του πουγκιού, να κλείσει καλά. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο, για περίπου 20 λεπτά, πάνω σε λαδόκολλα. Προσοχή, το φύλλο κρούστας αρπάζει εύκολα. Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο αν ο φούρνος είναι πολύ δυνατός.
Β. Soupe veloutée au potiron & au saffron (καλά, εντάξει, κολοκυθόσουπα με κρόκο)
(Υλικά για δύο πουλάκια που προσέχουν τη σιλουέττα τους Χ 2 – να μείνει και για αύριο)
- 1 μικρή κολοκύθα butternut (αν δε βρείτε, και η hokaido καλή είναι)
- 2 μεγάλα καρόττα
- 2 μέτριες πατάτες (ποικιλίας κατάλληλης για βράσιμο)
- 2 καρύδια βούτυρο
- γάλα 350 – 400 ml
- λευκό ξηρό κρασί για μαγείρεμα 150 – 200 ml
- πιπερόριζα (ένα μικρό κομμάτι ψιλοκομμένο), σκόρδο (δύο σκελίδες ψιλοκομμένες), κρόκος Κοζάνης(τέσσερεις-πέντε ΤΟ ΠΟΛΥ στήμονες) αλάτι, κάρυ, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά
- για το σερβίρισμα: άπαχο γιαούρτι ή Quark
Σε δυνατή φωτιά, καίμε το βούτυρο με το σκόρδο. Προσθέτουμε την κολοκύθα, τα καρότα τις πατάτες, κομμένα σε μικρά κομμάτια, και νερό μέχρι τη μέση της στάθμης των υλικών. Μόλις μαλακώσουν τα λαχανικά, περνάμε το μείγμα απ’το μπλέντερ (η το πολτοποιούμε κατευθείαν στην κατσαρόλα με ένα stick blender). Χαμηλώνουμε ακόμη περισσότερο τη φωτιά και προσθέτουμε το γάλα και την ψιλοκομμένη πιπερόριζα. Μόλις πάρει μια βράση, χαμηλώνουμε όσο το δυνατό περισσότερο (ααααχ, που είναι η παλιά μου κουζίνα με γκάζι…) και προσθέτουμε το κρασί και τα μπαχαρικά (εγώ συνήθως δυαλύω τα υπόλοιπα μπαχαρικά στο κρασί, είναι πιο εύκολο). Μόλις εξατμιστεί το αλκοόλ του κρασιού, βγάζουμε απ’ τη φωτιά.
Σερβίρεται ζεστή με μια μεγάλη κουταλιά γιαούρτι ή quark και λίγο κάρι και πάπρικα για τη διακόσμηση. Κατά προτίμηση με μαύρο, σικάλινο ψωμί με … κολοκυθόσπορο!
C. Coings et bergamotes rôtis dans leur gélée (άντε καλά, κυδώνια και περγαμόντο ψητά στο φούρνο)
Υλικά για δύο πουλάκια που αποφάσισαν να πάει το παλιάμπελο
- 2 μέτρια κυδώνια
- 1 λεμόνι
- 4-5 κομμάτια γλυκό περγαμόντο, με το σιρόπι τους
- τρείς κουταλιές της σούπας ζάχαρη
- ζελατίνη
- κρόκος (2 στήμονες – πιό πολύ για το χρώμα!), βανίλια (όχι στα αηδιαστικά άσπρα πλαστικά σωληνάκια – υποκατάστατα. Άσκηση θάρρους: αγοράστε ένα μπαστουνάκι βανίλιας και μάθετε να το χρησιμοποιειτε.)
Κόβουμε τα κυδώνια σε τέταρτα – αφαιρούμε το σκληρό εσωτερικό που περιέχει τους σπόρους αλλά ΔΕΝ το πετάμε. Δεν καθαρίζουμε τη φλούδα των κυδωνιών. Στύβουμε το λεμόνι, αφού προηγουμένως έχουμε ξύσει τη φλούδα του.
Αχνίζουμε τα κομμένα κυδώνια, με τη φλούδα προς τα πάνω, να μαλακώσουν.
Ταυτόχρονα: σε μια μικρή κατσαρόλα, βράζουμε 150 ml νερό, το χυμό λεμονιού, τη ζάχαρη, τον κρόκο, τη ζελατίνη, το μέσα μέρος του κυδωνιού, το σιρόπι του περγαμόντου και τη βανίλια. Η ζελατίνη και η πηκτίνη του κυδωνιού θα κάνουν το μείγμα ελαφρώς πυκνόρρευστο. Σουρώνουμε.
Σε ένα ταψάκι, αραδιάζουμε τα αχνισμένα κυδώνια (η φλούδα πάνω) και τα κομμάτια γλυκό περγαμόντο. Τα σκεπάζουμε με το πυκνόρευστο μείγμα – που προηγουμένως έχουμε σουρώσει. Πασπαλίζουμε με το ξύσμα λεμονιού. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 45-60 περίπου λεπτά, στην αρχή σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο, μην αρπάξουν τα κυδώνια.
Σερβίρεται κρύο ή ζεστό, με κανέλα ή ξύσμα κουβερτούρας για διακόσμηση και μια μπάλα παγωτό βανίλια.
Κρασί:
- για τα Α+Β, Pouilly Fumé/Hochheimer Hölle Riesling Halb-trocken (μεταξύ μας, οποιοδήποτε λευκό με χαρακτήρα πάει, μη πάρετε μόνο κανά ξέπλυμα)
- για το Γ. τίποτε λιγότερο από ένα Tokaji Aszú 6 ptn Diznókö 1993 του Grof Degenfeld. Όποιος έχει δοκιμάσει ξέρει γιατί.
Δ. Café, thé
Deuxième déssert, á volonté…
Καλή σας όρεξη.
29 Οκτωβρίου, 2009 at 23:01
1. έρωτας?!?!?
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΑ?
ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ!
2.BALLOTIN= πουγκί, άσχετε!
3. με τόσα τυριά, το άπαχο ζαμπόν σε μάρανε, Φαρισαίε!
4. ΑΓΑΠΩ κολοκυθόσουπα, λατρεύω λέμε! Αυτό να μου μαγειρέψεις που με έχεις τρελάνει με τα boeuf bourgignons και τις λοιπές γαλλικούρες!
5. τι είναι το καρύδι βούτυρο; Καρύδι με βούτυρο; Βούτυρο παγωμένο που το παίζει σκληρό καρύδι; Βοήθεια λέμε!
6. τι θα πει κρασί για μαγείρεμα; Επιτρέπεται να το πίνεις ενώ μαγειρεύεις;
7. που σταδγιάλα βρήκες κρόκο Κοζάνης στις φάμπρικες της Γερμανίας;
Και δλδ αν είναι Κρήτης τι πειράζει;
8.το κουάρκ είναι μπλιαχχχχχ!
9.ζελατίνη; Από αυτή που βάζουμε στις συσκευασίες δώρων; Μα, τρώγεται;
10. Για το κρασί που συνοδεύει το γλυκό, συμφωνώ απόλυτα: πρόκειται για ένα ποίημα, ένα θαύμα της φύσεως, ένα αρωματικό αριστούργημα, μια οπτασία! αχχχχχ!
:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
29 Οκτωβρίου, 2009 at 23:35
1. Μα δεν το κράτησα κρυφό!
2. Ιδέ στο πόστ:
3. Ιδέ στο πόστ:
4. Bien noté … αλλά και η συγκεκριμμένη συνταγή, γαλλικής προέλευσης είναι.
5. «une noix de beurre«, αστοιχείωτη – που με τη βγήκες για το ballotin. Bούτυρο ίσαμε ένα καρύδι.
6. Φτηνός επιτραπέζιος οίνος. Στο τίμιο νοικοκυριό μου, απαγορεύεται – δια ροπάλου – να το πίνεις.
7. Είναι πονηρός ο βλάχος. Κρόκος Κρήτης; Qu’à Dieu ne plaise.
8. Καλά, σε σένα θα βάλω crème fraîche.
9. Χρμπφχ. Σε σένα θα βάλω τέτοια ζελατίνη, και μετά θα με πεις αν τρώγεται.
10. Μόνο εδώ συμφωνήσαμε. Πρέπει να την (ξανα)κάνουμε αυτή την εκδρομή στη σοσιαληστική βίλλα του Degenfeld. Θα ρίξω την ιδέα στους συντρόφους μου- τους βλέπω αυτό το πσκ.
30 Οκτωβρίου, 2009 at 01:26
Καλησπέρα σας
Μήπως μπορούμε να έχουμε τις συνταγές για τρία πουλάκια; Δύο τσαλαπετεινούς δίδυμους- ο ένας πολύ φαγανός-κι έναν συκοφάγο- φοβερός γλυκατζής. Είναι και ένα τέταρτο πουλάκι, ο φλώρος αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να περάσει.
Σας ευχαριστώ πολύ
30 Οκτωβρίου, 2009 at 07:45
Ομόαυγε αδελφέ του κομμαντάντε εν χέφε, καλωσήλθατε στο φτωχικό μου.
Τρία πουλάκια κάθονταν λοιπόν… η καλύτερη μέθοδος για να σας κάνω τα δύο … τρία, είναι … η απλή μέθοδος των τριών.
Εγώ πάντως στη θέση σας, απλά θα διπλασίαζα τα υλικά – έτσι, όποιο πουλάκι σηκωθεί με λιγούρα το βράδυ απ’το κρεβάτι, κάτι θα βρει να ραμφίσει.
30 Οκτωβρίου, 2009 at 11:46
Καλά, μας δουλεύεις??? Εδώ προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να ξεκινήσουμε το «από Δευτέρα» κι εσύ ανεβάζεις συνταγές? Τουλάχιστον χαίρομαι που δεν είσαι ερωτευμένος μαζί μου, να μου μαγειρεύεις νυχθημερόν και να γίνω άλλη τόση. Συγχύστηκα μεσημεριάτικο…
30 Οκτωβρίου, 2009 at 11:49
1. Δεν το κράτησες κρυφό, αλλά αναφορά ουκ έλαβον: αναφορά λεπτομερή, με ονόματα, διευθύνσεις, στοιχεία, διαστάσεις και τα λοιπά.
Αναμένω, προλαβαίνεις να διορθώσεις το μέγα σφάλμα που διέπραξες!
2-3. προφάσεις εν αμαρτίαις.
4. έτερον εκάτερον, δεν απορρίπτω συλλήβδην την γαλλική κουζίνα, αν και η καλύτερη κολοκυθόσουπα που έφαγα έβερ ήτο πολωνικής προελεύσεως!
5. εξακολουθώ να μην το πιάνω: τι καρύδι; πόσο μεγάλο; πόσο στρογγυλό; υπάρχει και βούτυρο ίσαμε ένα φυστίκι; φουντούκι; αμύγδαλο; σταφίδα; κουμκουάτ;
6. καλά, καλά, εμείς πίνουμε τα πάντα, δεν έχουμε πρόβλημα!
7. πώς μιλάς έτσι για τον κρόκο εκ Λεβεντογέννας;
8. Έτσι μπράβο!
9. υπάρχει και άλλη;
10. ω, ναι! εμπρός για προμήθειες!!
30 Οκτωβρίου, 2009 at 12:43
K1
Μη συγχύζεσαι, γιατί αν ανεβάσεις πίεση το βλογ δεν έχει γιατρό!
Δεν χρειάζονται «από δευτέρες». Τη φορμίτσα (μαγιώ, κορμάκι κτλ) σου και στο δρόμο (πισίνα, γυμναστήριο κτλ) χρειάζεται. Μόνο η Τζίνα Βαρώνη αδυνάτισε ποτέ με μασαζοκορσέ SLIM.
Επίσης οι συνταγές δεν είναι και πολύ παχυντικές (αν δε φας ένα κοπάδι ballotins, μια χύτρα σούπα και μια φυτεία κυδώνια).
Α, και δε μαγευρεύω νυχθημερόν – κάνω και άλλα πράγματα 🙂
@ Ανωφελή Ανίτα
1. Θα λάβεις εμπεριστατωμένη αναφορά πριν φύγω για τους Αντίποδες.
2-3. «Ο εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών ανήρ», είναι γνωστό…
5. Οι μάγειρες καταλαβαίνουν με το μάτι. Εσύ, ως αρχάρια υπολόγισε γύρω στα 35-45 γραμμάρια.
7. Τι εννοείς – ότι και την κόρη του Δράκουλα από Λεβεντογέννας πρέπει να τη φορτωθούμε ως Πρωθυπουργό; (το’ξερα ότι ήσουν κρυφομητσοτακική)
9. Ναι, υπάρχει και άλλη ζελατίνη. Πωλείται σε όλα τα καλά σουπερμάρκετ, και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική για να «δένει» κρέμες (τι σου λέω τώρα) και να χαρίζει γυαλιστερή εμφάνιση στις τάρτες φρούτων. Απέχεις έτη φωτός απ’τη χρήση της, για σένα θα ανεβάσω μια ευκολότερη συνταγή (αυγό βραστό, σφιχτό).
10. Σε μια ώρα ΒΟΥΡ!
30 Οκτωβρίου, 2009 at 14:19
θα συμφωνήσω με το κιουπέπκι1…
είπα να πάρω μπρος κι εσύ βάζεις συνταγές????
καλά…από τις 11 Νοέμβρη όμως…ΔΙΑΙΤΑ!!!!
υ.γ. σιγά μη χάσω εγώ τα γερμανικά εδέσματα 🙂
30 Οκτωβρίου, 2009 at 15:14
Ανόητε δικηγόρε της συφοράς και επίδοξε Μαμαλάκη της κακιάς ώρας:
ΕΓΩ αδυνάτισα με δίαιτα και χωρίς γυμναστική. Και είμαι μια κουκλάρα και δεν δέχομαι κουβέντα! Αμέ!!
Μπαλούν: εμπρός να πάρουμε δυνάμεις να εφορμίσουμε στα βούρστχεν, τα μπρατκαρτόφελν και τα μπράτβουρστ! Με μια καλή πίλσνερ βεβαίως βεβαίως!!! Μιαμμμμμμμμμμμμμμμμ!
(σόρυ κιόλας, αλλά ένα καλό μπράτβουρστ απέχει έτη φωτός από όλα τα κυδώνια και τα μπαλοτέν του κόσμου!)
31 Οκτωβρίου, 2009 at 00:14
@Σχολάρχα κι αυθεντη της εστίας!
Πολύ γκουρμε κατάσταση κι εγω ξαναγυρίζω [νοερώς] στα κεφαλάκια τα κουτσοβλάχικα! Τεραστία σου η γκάμα, ω, κουζινομάχε!
Μια σμικρά παρατηρηση:
Στα σπανακομπουκάκια [μιαμ μιαμ] θα πρότεινα να τα λαδώσεις ελαφρως ενδιαμέσως τα κουαρτοφυλλα κανάκη. Το δε σπανάκι οι ακαμάτρες να μαθουν να το μαραίνουν με αλατι! Ορίστε μας!
Αλλά μη προτείνεις αλουμινοχαρτο στο ψήσιμο, κάντορα, είναι καρκινογόνο. Μπορείς να το αντκαταστήσεις με λαδόκολλα.
Για τα υπόλοιπα δεν εκφέρω άποψη, δεν έχω ιδέα, εγώ μπριάμ φτιάχνω, γεμιστά, παστίτσιο, τέτοια πραγματα. Στο τσακίρ κέφι και κανα πατατοσουφλέ [ο Θεός των τραπεζοκόμων να το κανει]
Το λοιπόν, τυπώνεται η σελιδα και αρχειοθετείται. Θα την προσπαθησω δε την σουπα οσονουπω και στείλω και αναφορά.
Καλο ξημέρωμα
@ Πετεινότατε
Ποιός είναι λιχούδης και γλυκατζής, αφέντη μου; Αλλος ταραζεται νυκτωρ αμα τη ακουσματι έστω και γλυκιάς κουβέντας! Πάντως ο Φλώρος πιο πιθανό είναι να περάσει από δω παρά από το μαγαζί του…
@Κροτ
Συγνωμη, ανιτα των γκριφωνε,μαγειρευεις και χαλάς τον κόσμο με τόσες ερωτήσεις; Αλλά ξέρουμε εμείς, καλή μου γευσιγνώστρια [α, τούτο το σωστό να λέγεται..]!
31 Οκτωβρίου, 2009 at 11:47
Συκοτόπουλο, λολλλλ!!
όχι, δεν μαγειρεύω, αλλά είμαι φιλομαθής!
Άμα φτιάξεις την κολοκυθόσουπα, να στείλεις κι από δω: ταχυδρόμος το Μπαλούν, αλλά να την κλειδώσεις καλά τη σούπα, για να μην ττην φάει όλη ο ταχυδρόμος!
31 Οκτωβρίου, 2009 at 22:16
Εγώ δεν ξέρω από μαγειρική (αν εξαιρέσεις τα πολιτικά μαγειρέματα), ασπάζομαι όμως τα μέγιστα και δοκιμάζω αβλεπί τις σπεσιαλιτέ του νουέστρο κομαντάντε σεφ Φιδέλ – είναι γνωστό πως η μαγειρική είναι το χόμπι του. Ίσως αφιερώσω κι εγώ κάποια ανάρτηση σε χοιρινό α λα Σιέρρα Μαέστρα, κατσικάκι ντελ Εσκαμπράι, στρείδια Γκουανταναμέρα ή τόνο Κοχίμαρ α λα πάπα Χέμινγουεϊ. Για επιδόρπιο γλυκά με ζαχαροκάλαμο και άφθονα μοχίτο και ντάικιρι. Και πούρα από λαϊκές φυτίες του Βινιάλες για τους καπνιστάς. Ζήτω η… γαστρονομική επανάσταση!
31 Οκτωβρίου, 2009 at 22:33
@ baloon,
δεν καταλαβαίνω γιατί σκας. Η στρογγυλάδα είναι γνώρισμα των μπαλονιώνε.
@ Βάσια των γκριφώνε,
Ναι, είσαι μια κουκλάρα – μη νομίζεις, σου τη βγαίνω απ’τ’αριστερά επειδή ζηλεύω τα νιάτα και την ομορφιά σου.
@ ευγενές πτηνό
Όπως είπα σε προηγούμενο ποστ στο κουτάβι, που με κατηγορούσε για την Μαdonna:
» 2. Δοκίμασε να τρέξεις με τα “κατά Ματθαίον Πάθη“, τη “Βροχή” ή τον “Καθρέφτη” και μετά τα λέμε!»
ομοίως απαντώ και σε σένα:
«Ρομαντική ατμόσφαιρα με κεφαλάκια, δημιουργείς μόνο αν το ραντεβού σου είναι φουστανελάς κράχτης στα Βλάχικα της Βάρης»
ΕΠί του προκειμένου:
α. εννοείται ότι τα φύλλα λαδώνονται ανά ένα
β. το αλουμινόχαρτο δεν είναι καρκινογόνο, αυτές είναι διαδόσεις των εθνικιστώνε.
@ ΚΟμμαντάντε εν χέφε
(μη) μου βάζετε ιδέες.
undantag,
παραγεμιστός με υπέροχα κρασιά, χήνες ψητές, και τα καλύτερα της σλοβάκικης υπαίθρου.
3 Νοεμβρίου, 2009 at 19:34
άλφα:οι συνταγές φαίνονται άστα τα σάλια σου να τρέχουν.
βήτα :που στο καλό βρήκες το περγαμόντο εκειά απάνω.
γάμα:(έτυχε) βλέποντας το :ΠΛΥΜΜΕΝΟ , και ΤΡΙΜΜΈΝΟ , θυμήθηκα μιά φίλη μου που είχε πλύνει μισό κιλό κιμά και μετά τον ψάχναμε στο νεροχύτη.
δ
12 Δεκεμβρίου, 2009 at 00:32
Δε με λες ρε συ ψηλέ, διαφήμιση του κάνεις αυτού του ΚΑΝΑΚΗ και τον γράφεις με κεφαλαία; Ποιός είσαι τελωσπάντων… ο Antonis Kanakis;;;
Χαχαχαχα, την καλησπέρα μου!
14 Δεκεμβρίου, 2009 at 01:29
Καλησπέρα Mme Δήμητρα
άλφα: ευχαριστώ!
βήτα: Χαχαχα! να της προτείνεις το βιβλίο: «Εύκολες συνταγές μαγειρικής για άχρηστες μαγείρισσες και μικροκυματούδες!»
Ανορθόδοξε καλώς σε ξαναβρήκαμε. Ελπίζω να μη μετανοιώσεις την επιστροφή στη Μαμά Πατρίδα.
Το βλογ αυτό εξαρτήσεις από εταιρικά συμφέροντα δεν έχει (από ανθρώπους, πολλές, ευτυχώς!).
Το φύλλο «ΚΑΝΑΚΗ» γράφεται με κεφαλαίο, όπως ακριβώς και στην ετικέτα της συσκευασίας (θα έδινα λινκ αλλά φοβάμαι μη με ξανακατηγορήσεις για γκρίζα διαφήμιση!)
14 Δεκεμβρίου, 2009 at 12:12
δε μου λες, τίποτα καινουριο θα γράψεις? τις εμπειρίες με τα κανγκουρά πχ?
14 Δεκεμβρίου, 2009 at 12:19
Όχι μάνα μου – ως καλά γνωρίζεις, αυτή την περίοδο έχω ΠΟΛΛΕΣ, άλλες (ευχάριστες) ασχολίες και (δυσάρεστες) φουρτούνες.
Για λίγο καιρό, θα σχολιάζω τα λατρεμένα μου βλογ σας.
Watch the space.
17 Δεκεμβρίου, 2009 at 12:30
blog σε χειμερία νάρκη λοιπόν!
Χιονίζει εκεί; Εδώ ναι!!
6 Ιανουαρίου, 2010 at 10:22
Σχολάρχα μου,
ευχομαι Καλή Χρονιά με υγεια πνευματικη, ψυχική και σωματικη. Ευχή μου οι προσδοκίες σου.
υ.γ1.: μπλογκ σε χειμερια ναρκη σημανει ζωή σε δραση. το ελπιζω και το ευχομαι.
υ.γ2. Μη μας λησμονεις ωστοσο, καντορα [σσσς, μην ακους εσυ, ασε να γκρινιαζω εγω εις ματην, μην ακους… 🙂 ]
10 Ιανουαρίου, 2010 at 22:34
μα τι θα γίνει με σένα τελοσπάντων!
κι εμείς ερωτευτήκαμε αλλά δεν τρελαθήκαμε!!
11 Ιανουαρίου, 2010 at 09:12
Ευγενές πτηνό και αγενές γκριφόν (θα λάβεις μεηλ):
1. Δε σας λησμονώ!
ΑΛΛΆ
2. Δεν προλαβαίνω λέμε!
3. Και να προλάβαινα, που μυαλό: εδώ μια απλή σύμβαση R&D πάω να γράψω, επίγραμμα βγαίνει.
11 Ιανουαρίου, 2010 at 09:25
το επίγραμμα λοιπόν, μπορείς να το ανεβάσεις στο βλογ!
11 Ιανουαρίου, 2010 at 21:06
Κοίτα να δεις Δικογόρε δεν είναι κατάσταση αυτή. Υπάρχει κόσμος που πέφτει κάτω και βγάζει αφρούς από το στόμα λόγω στερητικού συνδρόμου.
Άντε κάτσε και γράψε.
12 Ιανουαρίου, 2010 at 17:01
Ορίστε, σας την έκανα τη χάρη – άντε, να δούμε τι θα καταλάβετε.