Ω ΈΛΑ(Σ)ΤΟ, Ω ΕΛΑ(Σ)ΤΟ, μ’αρέσεις πως μ’αρέσεις!

…  

Ή: όταν βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος.

 

Διαβάζω στο in.gr:

«Στο στόχαστρο για μια ακόμα φορά βρέθηκε και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ομάδα των ΜΑΤ περικύκλωσε το Δέντρο.» (τα κεφαλαία του in.gr)

Άσχετο: Tree hugger (wiki): χυδαία, κάποτε ειρωνική, έκφραση που περιγράφει τους οικολόγους.

Λέτε να προόδευσε τόσο πολύ η Ελληνική Αστυνομία;

Όπως και να’χει, καλύτερα που φρουρούν το δέντρο – τουλάχιστον, αυτό ούτε να το μαυρίσουν στο ξύλο μπορούν ούτε να το πυροβολήσουν.

 

En attendant Godot – Στο θέατρο Μαξίμου, τα πιο λαμπρά αστέρια

Vladimir – Estragon

Estragon/Damaloukos –  Endroit délicieux  (Il se retourne, avance jusqu’à la rampe, regarde vers le public.) Aspects riants. (Il se retourne vers Vladimir.) Allons-nous-en.
Vladimir/Pakis – On ne peut pas.
Damaloukos – Pourquoi?
Pakis – On attend Godot.
Damaloukos – C’est vrai. (Un temps) Tu es sûr que c’est ici?
Pakis – Quoi?
Damaloukos – Qu’il faut attendre.
Pakis – Il a dit devant l’arbre. (ils regardent l’arbre.)
Damaloukos – Qu’est ce que c’est?
Pakis – On dirait un saule.
Damaloukos – Où sont les feuilles?
Pakis – Il doit être mort.
Damaloukos – Finis les pleurs.

Για λίγες μόνο παραστάσεις – ας ελπίσουμε

Samuel Beckett – και δια την αντιγραφήν, Undantag