Disclaimers:
-
Το ανακοινωθέν
αυτό μου το προώθησε Ιταλίδα φίλη που γνωρίζει τις α-θρησκευτικές μου πεποιθήσεις. Το μετέφρασα γιατί μου άρεσε το ύφος του και πιστεύω πως τα επιχειρήματά του σχετικά με τη θρησκεία (εν προκειμένω, το Βατικανό) ως τροχοπέδη της Δημοκρατίας είναι ορθά.
-
Δε είμαι μέλος του κόμματος αυτού (δε θα μπορούσα άλλωστε), και δεν εγγυώμαι ότι οι ιδρυτές του είναι σοβαροί άνθρωποι ή Ιταλοί Μπουμπούκοι. Η συνέχεια θα δείξει.
-
Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι χρήσιμο να υπάρχει κόμμα αθέων – όπως δεν είμαι βέβαιος ότι είναι χρήσιμο να υπάρχει κόμμα Οικολόγων, Κυνηγών, Καφετζούδων ή Ανέργων Αρχιτεκτόνων. Η πολιτική προϋποθέτει γνώση και χειρισμό του όλου.
-
Δεν υποστηρίζω ότι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα του Δαμαλούκου του Β’ είναι τόσο άσχημη όσο στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι… αλλά και πάλι
μπορεί να κάνω και λάθος.
Χωρίς περαιτέρω φιοριτούρες:
Άθεη Δημοκρατία
Το πρώτο ελεύθερο από δόγματα κόμμα
Ας ελευθερώσουμε την Ιταλία από τον μεσαιωνικό σκοταδισμό που επέβαλε η θρησκεία
ΡΩΜΗ – Ονομάζεται «Άθεη Δημοκρατία» http://democrazia-atea.blogspot.com το νέο πολιτικό κίνημα που εισέρχεται στο ιταλικό κοινωνικό στερέωμα. Οι ιδρυτές και ηγετικά στελέχη του θα κοινοποιηθούν σύντομα, και επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Οι «δημοάθεοι» είναι πολυάριθμοι, και πολλοί είναι εκείνοι που ανήκουν στις τάξεις τους χωρίς να το γνωρίζουν: άλλοι «δημοάθεοι» το γνωρίζουν μα, εξαιτίας του κακέκτυπου δόγματος που η εκκλησία εξαπλώνει στον κοινωνικό ιστό, δεν τολμούν να εκδηλωθούν λαμβάνοντας θέση.
Η Ιταλία είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ιταλικό κοινοβούλιο είναι νεκρό. Πολλοί πολιτικοί αντιμετωπίζονται απ’ τον Πολίτη ως οι βασικοί του εχθροί, απ’ τους οποίους πρέπει να φυλάγεται ή στους οποίους πρέπει να αντιστέκεται, καθώς τους θεωρεί υπεύθυνους για τη ζούγκλα των προβλημάτων τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει μόνος του. Πολλοί βουλευτές και γερουσιαστές παρομοιάζονται με παράσιτα και αμοιβάδες της κοινωνίας. Άλλοι προσέχουν και είναι ικανοί να ασχολούνται μόνο με τις προσωπικά τους συμφέροντα, προσποιούμενοι πως δε βλέπουν τα πραγματικά προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία και γιγαντώνονται στις πλάτες των Πολιτών.
Κατά συνέπεια, οι Κρατικοί Θεσμοί, από ακίνητοι και εσωστρεφείς, άρχισαν να αποσυντίθενται. Δημοκρατία, Ελευθερία και Ανθρώπινα Δικαιώματα παραβιάζονται και σφυροκοπούνται καθημερινά από τις διακρίσεις, την έλλειψη ανοχής, τις αδικίες, τις καταχρήσεις, τις κομπίνες με την ευλογία του νόμου. Πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης αντί να πληροφορούν τον Πολίτη για το πώς έχουν τα πράγματα, προτίμησαν να κλείσουν τις κάνουλες της ενημέρωσης. Η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία της δημοσιογραφίας έχουν φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα που η Ιταλία κατάντησε δακτυλοδεικτούμενη ως κράτος αυταρχικό, δικτατορικό! Οι δομές του Ιταλικού Κράτους μοιάζουν να καταρρέουν ή να έχουν ήδη καταρρεύσει, μα κανείς δε θέλει να το παραδεχθεί.
Είναι πια προφανές ότι το Ιταλικό Κοινοβούλιο λαμβάνει εντολές από τους μονάρχες του Βατικανού, υπακούοντας στη θέληση της Ιταλικής Επισκοπικής Συνόδου, στην Opus Dei, σους ιεράρχες της Εκκλησίας. Η Ιταλία είναι στην πραγματικότητα μια αξιολύπητη αποικία του Βατικανού, και οι Πολίτες της δουλοπάροικοι θρησκευτικών μοναρχών. Το Βατικανό κρατά σε διαρκές σαχ την Ιταλία, υποσκάπτοντας τα απαραβίαστα δημοκρατικά δικαιώματα των Ιταλών Πολιτών. CEI, Opus Dei, Καθολική Εκκλησία και Βατικανό πήραν τη θέση της Γερουσίας, των Υπουργείων. Το Βατικανό και οι οργανώσεις που συνδέονται με αυτό αποφασίζουν, στο παρασκήνιο, ποιοι νόμοι θα ψηφισθούν και ποιοι όχι για τους Ιταλούς Πολίτες. Η Ιταλική Βουλή εκτελεί με την ουρά στα σκέλια, φοβισμένη και γονυπετής μπροστά στη βούληση του Βατικανού, αντιτιθέμενη συχνά στο Σύνταγμα της Ιταλικής Δημοκρατίας και την Διεθνή Χάρτα για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, οι Πολίτες παρακολουθούν χωρίς δυνατότητα άμυνας το γελοίο εκλογικό γαϊτανάκι, που λαμβάνει χώρα με κομματόσκυλα εφ’όπλου λόγχη, σαν να υπήρχαν πραγματικά διαφορετικά πολιτικά κόμματα που αντιμάχονται με διαφορετικά πολιτικά προγράμματα! Τα σύμβολα των αντιμαχόμενων κομμάτων αναπαράγονται στο ψηφοδέλτιο. Παρολαυτά, το σύμβολο του μεγαλύτερου και ισχυρότερου κόμματος που διαφεντεύει την ιταλική πολιτική, και που πάντα κερδίζει της εκλογές αν και δεν το έχει ψηφίσει κανείς δεν τυπώνεται ποτέ: το κόμμα του Βατικανού! Ανεξάρτητα από τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, το Βατικανό κερδίζει πάντα. Πάντα! Και αυτό είναι το κεντρικό πρόβλημα, το πολιτικό και θεμελιώδες, της Ιταλίας. Και έως ότου το πρόβλημα αυτό δεν ξεριζωθεί άπαξ και δια παντός, δεν θα υπάρξουν ποτέ ελεύθερα και δημοκρατικά κόμματα απ’ την πλευρά των πολιτών, δεν θα υπάρξει ποτέ αληθινή Δημοκρατία, δεν θα υπάρξει ποτέ αληθινή Ελευθερία, δε θα υπάρξει ποτέ το αληθινό Λαϊκό Δημοκρατικό Ιταλικό Κράτος.
Το πολιτικό μανιφέστο του κινήματος Άθεη Δημοκρατία αναφέρεται: «Αν και το Κίνημα υιοθετεί στην ονομασία του τον όρο «άθεο», αυτό δεν υπαινίσσεται ότι επιθυμεί να επιβάλει πολιτικά την αθεΐα στο εσωτερικό της κοινωνίας ή του Ιταλικού Κράτους. Οι θρησκείες είναι εκείνες που επιβάλλονται με βία και υπεροψία στις κοινωνίες, και σίγουρα όχι η αθεΐα, το οποίο είναι κατά βάση όργανο απάντησης στη θρησκευτική επιβολή: μόλις αυτή εκθρονισθεί, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια κοινωνία ελεύθερη, ειρηνική, προοδευτική και δημοκρατική. Το επίθετο «άθεος» επελέγη διότι ο όρος «λαϊκός» έχει ήδη στραπατσαριστεί, καταστεί κενός περιεχομένου, αφοπλισθεί από το βαθιά και αληθινή αρχική του σημασία, καθιστάμενος αντικείμενο κατάχρησης – επικοινωνιακό όπλο – από τους συνήθεις κατεργαραίους προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμια της Κάστας: θα είναι πιο δύσκολο στους τσαρλατάνους αυτούς να εκμεταλλευθούν τον όρο «άθεος«, του οποίου το σημασιολογικό φορτίο είναι πιο πυκνό απ’ αυτό του ευαίσθητου όρου «λαϊκός«. Ο άθεος είναι ένας «λαικός ΕΟΠ» ένας λαϊκός με «ελεγχόμενη ονομασία προέλευσης».
Πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα της Άθεης Δημοκρατίας θα είναι η πολιτική δραστηριοποίηση με αξιοπρόσεκτη αποφασιστικότητα προκειμένου να ακυρωθεί – δια στραγγαλισμού – το «Κονκορδάτο» [ΣΜ: εννοεί τις «Συμφωνίες του Λατερανού του 1929»] που δόλια και ανεύθυνα έκανε δώρο το Ιταλικό Κράτος στο Κράτος του Βατικανού (Αρ. 7 του Ιταλικού Συντάγματος) ούτως ώστε οι ιταλοί Πολίτες να μην είναι πλέον υποχρεωμένοι ούτε άμεσα – ούτε έμμεσα με καμουφλαρισμένα δόλια και απατηλά τεχνάσματα – να πληρώνουν κάθε χρόνο 9.000 (εννέα χιλιάδες) εκατομμύρια ευρώ, ήτοι 9.000.000.000, στις τσέπες τις καθολικής Εκκλησίας, ήτοι στο Κράτους του Βατικανού. Για να πάρει κανείς μια ιδέα για το συνολική «μαύρη τρύπα» στις τσέπες του Πολίτη, αρκεί να ειπωθεί ότι από την υπογραφή του Κονκορδάτου (ΣΜ: 1929) ως σήμερα το Ιταλικό Κράτος πλημμύρισε τα ταμεία του Βατικανού χαρίζοντάς του ένα ποσό της τάξης των 220.000 (διακοσίων είκοσι χιλιάδων) εκατομμυρίων, ήτοι 220.000.000.000 ευρώ: περισσότερο από ένα βουνό χρήματα που ρουφήχτηκε απ΄όλους τους Πολίτης, θα άρμοζε να μιλήσει κανείς για μια ολόκληρη οροσειρά που στερήθηκαν με δόλο οι Ιταλοί, τους οποίους μέχρι σήμερα στίβουν κατά τρόπο αντιδημοκρατικό, δόλιο και αισχρό.
…
Πρόσκληση σε δημοσίευση και διάδοση
Ζητήστε από: democrazia.atea@yahoo.it
το Επίσημο Μανιφέστο
του πολιτικού οράματος σε .pdf
Εξαιρετικά ή κατ' εξαίρεσιν 